Wioletka, Klaus i Słoneczko Baudelaire są na Piaszczystej Plaży, gdy przybywa Pan Poe, bankier i przyjaciel ich rodziców, aby powiadomić rodzeństwo o pożarze ich domu oraz stracie rodziców. Sieroty mieszkają z Panem Poe, dopóki ten nie znajduje im opiekuna. Ostatecznie powierza dzieci opiece ich najbliższego krewnego – Hrabiego Olafa. Hrabia Olaf to podły człowiek ,z jedną brwią i tajemniczym tatuażem w kształcie oka na lewej kostce, żyjącym w domu posiadającym wieżę. Nowy opiekun sierot jest chciwy i chce położyć łapy na fortunie Baudelaire'ów. Gdy dowiaduje się, że jest to niemożliwe (majątek będzie dostępny po poślubieniu Wioletki lub gdy ona ukończy 18 lat), zaczyna traktować rodzeństwo jak niewolników i zmusza je do wykonywania trudnych zadań dla niego i jego trupy. Jedynym wytchnieniem dla sierot jest biblioteka miłej sąsiadki, Pani Justycji Strauss, sędziny Sądu Najwyższego, która pozwala dzieciom odwiedzać bibliotekę, kiedy tylko będą chciały. Pewnego dnia Hrabia Olaf mówi sierotom, że odwiedzi go jego trupa, aby ćwiczyć do przedstawienia. Dzieci mają przygotować obiad, ale nie mają żadnych składników, jednak dzięki błyskotliwości Wioletki, udaje im się przygotować posiłek - sos Puttanesca. Niestety Olaf zaczyna narzekać, że chciał pieczeń, a nie sos puttanesca. Ich opiekun jest zły i bije Klausa po twarzy. Gdy dzieci skarżą się panu Poe, on wyjaśnia im, iż Hrabia Olaf ma prawo wychowywać ich na swój sposób. Opiekun Baudelaire'ów dowiaduje się o ich rozmowie z panem Poe i informuje dzieci, iż mogą (a w końcu muszą) brać udział w wystawianej przez niego sztuce Cudowny Ślub. Olaf gra w niej główną rolę, a Wioletka pannę młodą. Baudelairowie spędzają dzień w bibliotece u Justycji Strauss ,dopóki członek trupy Olafa nie przychodzi, aby mu przyprowadzić sieroty. Klaus bierze ze sobą książkę o prawie małżeńskim i w trakcie czytania odkrywa plan ich opiekuna. Prawo mówi, że dwie osoby pobierają się, jeżeli podpisują pewien dokument, każdy własnoręcznie, w obecności sędziego. Olaf najwyraźniej planuje poślubić Wioletkę w trakcie przedstawienia, aby przejąć kontrolę nad majątkiem Baudelaire'ów. Gdy Klaus mówi o tym hrabiemu on tylko się uśmiecha i zaczyna śmiać. Klaus biegnie obudzić siostry i zauważa, że Słoneczko zniknęło. Hrabia Olaf pokazuje Wioletce i Klausowi, że jeden z członków jego trupy porwał Słoneczko i powiesił je w klatce dla ptaków przez najwyższe okno w wieży. Tymczasem Wioletka wymyśla urządzenie, aby wspiąć się na wieże i uratować siostrzyczkę. Przedstawienie zostaje przerwane po scenie ślubnej, gdy Olaf ogłasza, że naprawdę ożenił się z Wioletką. Justycja Strauss próbuje znaleźć lukę prawną, aby ocalić Wioletkę, ale jej jedynym argumentem jest to, że najstarsza z sierot Baudelaire jest niepełnoletnia, co nie ma znaczenia, gdyż mimo to może się pobrać za zgodą opiekuna, którym jest Olaf. Gdy Słoneczko zostaje ocalone Wioletka ogłasza, że jest praworęczna, a podpisała się lewą ręką. Justycja Strauss zgadza się, iż jest to powód, aby unieważnić małżeństwo. Gdy członek trupy aktorskiej gasi światło, Olaf ucieka. Przedtem jednak mówi Wioletce, iż nie odpuści, dopóki nie zdobędzie ich fortuny. Justycja Strauss chce adoptować sieroty Baudelaire, ale pan Poe mówi, iż to krewni dzieci muszą się nimi zająć. Później bankier odjeżdża razem z dziećmi.